آغاز سخن یاد خدا باید کرد خود را به امید او رها باید کرد
یه خدایی هس که اگه بشناسینش ، آروم میشین.
چن ساله که مردم رو از خدا نا امید کردین به اسم قرآن.
خدا تو اجبار عبادت نمیشه . چرا خدایی رو میپرستین که نمیتونه گناهاتونو ببخشه؟
نمیتونه دستتونو بگیره؟ نمیتونه به هدفتون برسه ؟ چرا واقعا؟
خدایی رو بپرستین که بتونه شمارو به کمال برسونه، در همه حال نگاهش به سوی شما باشه، بهتون کمک کنه . ینی واقعا انسان باید خدایی رو بپرسته که ازش میترسه؟ یا خدایی رو که در همه حال حواسش بهش هست و نمیذاره که کار بجایی برسه که ازش بترسه؟ این اعتقاد منه ، خدایی رو میپرستم که نفسش بخوره تو صورتم ، صداش کردم بگه جان، مرتکب گناه شدم ببخشه منو ، گمراه شدم راه راست رو نشونم بده.
بین خدای من و خدای شما یه خدا فاصله س!
من خدایی رو میپرستم که بتونه انتظاراتمو برآورده کنه ، تلاشمم بر اینکه بتونم کامل انتظاراتشو برآورده کنم . پس یکطرفه نیست این پرستیدن.
دیروز ساعت 14:20 از خدای خودم یه چیز خواستم، امروز ساعت 15:45 بهم داد.
یه دلیل قانع کننده برام بیارین که خدامو نپرستم!
زیاد زندگیو برای خودتون سخت نکنین، جز اینکه خودتون رو فقط عذاب میدین.
به خودتون نگاه کنین.
برچسب : نویسنده : fwayofsuccessb بازدید : 76