رها کردن

به نام خدایی که برذات وی                   محال است هرگز برد عقل پی

بعضی وقتها اونقدر برای بدست اوردن چیزی تلاش میکنید که ناآگاهانه خودتون رو متوقف میکنین. این موضوع رو وقتی درک میکنین که یک هدفیو از ته قلب دوست داشته باشین و بارها و بارها سعی کنین که اون رو بدست بیارین. قبلا هم از ترس گفته بودم. (خدارو تو ترس هاتون عبادت نکنین ، هدفی رو ک انتخاب کردین ، ترس به دلتون راه ندید)

این دنیا به هدفی که که آثار ترس درونش وجود داشته باشه ، پاسخ منفی میده. این ترس واضطراب میتونه هرچی باشه ،مثلا ممکنه یکی به آرزوش نرسه. این ترس و اضطراب به شکل های مختلف به سمتتون میان. مثلا به شکل تاخیر ، تحقق های بد و غیرقابل قبول و محدودیت های مختلف.

تواین زمان به دعا وتوسل به خدا متصل میشید، وقتی هدف هاتون رو به خدا واگذار میکنید ، ترس هایی که قبلا مانعتون میشد رو رها میکنید. در این بین هستند کسایی که باز هم ته دلشون ترس وجود داره ، که این یک نوع ضعف در خودشناسیه. وقتی خودتو بشناسی و باور داشته باشی بخودت اجازه ورود ترس به خودت رو نمیدی.

رها کردن عبارتیست که میگوید(میدانم که آرزو و هدف هایم به بهترین شکل ممکن درحال تحقق یافتن است،حتی اگر دقیقا از چگونگی تحقق آن مطمئن نباشم) این باور مث گشودن در خانه و خوش آمد گفتن به هدف هاتون هست.

زیاد بخودتون سخت نگیرین . وقتی که آرزو کردی از آن پس بدنیال راهکارهایی برای بدست اوردن هدف هاتون باشید.

برچسب‌ها: Way_of_success چه خدای خوبی...