کصافط

اسم انتخابی من برای بهترین دوستمه . اینترنتی باهم آشنا شدیم و بعد از چن سال طوریکه حتی فکرشم نمیکردیم ، همدگیه رو ملاقات کردیم .

اشتباه نکنید . نه من دوست پسرش بودم نه اون دوست دختر من . دو دوست بودیم ، فارغ از جنسیت ، فارغ از روابط بچگانه یا عاشقانه

زندگی الانمو مدیونش هستم . به این دلیل که فقط و فقط به دلیل بودنش تو زندگیم ، تمام تلاشم برای بهترین شدن بود و هست ، چون خودش یکی از بهتریناس تو ایران و نباس دوست های مزخرفی داشته باشه.

روابط نزدیکی باهم داریم ، چیزی واسه مخفی کردن ندارم برای خانوادم ، واس همین دعوتش کردم به خونه پدرم و یک شب رو در عروسی اقوام بودیم و خونه خودم بهش اسکان دادم. (اون تهرانه و من شمال)

تو زندگی که تا الان داشتم ، تنها کسی که خود واقعیمو دیده ، همین شخصه . تنها کسی که چهره خامه خاممو دیده.

احساسات قلبی رفته رفته در ما در حال شکل گرفتن بود . به طور واقعا ناخواسته. چیزیکه واقعا هردوی ما دنبالش نبودیم . اما خب نمیشه جلوی احساسات رو گرفت و گفت "نه . نه "

احساسات "احمقه " هیچی حالیش نیس . میگه دوسش داشته باش ، دوسش داشته باش

بهش فک کن ، به خاطره ها ، به کنارهم بودن ...

اما منطق ...

برعکسه .

طی یک گفتگو چندین ساعته تصمیم گرفتیم که روابطمون رو باهم قطع کنیم .

دلیلش هم تنها و تنها دوست داشتن بود ، شدن فرد خاص تو زندگی همدیگه .

شاید بگید عجب آدم های احمقی . شما به دلیل دوست داشتن جدا میشید دیگران به دلیل خیانت.

کنار اومدن با این قضیه همچنین ساده هم نبوده ، چندین هفته فکرم درگیرش بوده. اما نتیجه جز باور واقعیت نبوده. سخت با این قضیه کنار اومدیم و هردو بسوی هدف هامون حرکت کردیم .

تو هدف های هردوی ما ، "خاص" داشتن و شدن جایی نداره و نداشت .

خلاصه ، از هیچ چیز نا امید نشید و زندگی کنید ، چون جریان داره.

تو ذهنتون نگید که دوس نداشتین همو یا نیاز نداشتین . کصافط، تنها فرد زندگیم بود.تنها.

برو بگرد دنبال معنیش.